Abdullayeva Nəzirə

Heç vaxt ya­dım­dan çıx­ma­yan ta­rix, 27 sent­yabr 2020-ci il. Bü­tün ailə üzv­lə­ri­miz yu­xu­dan oyan­mış­dı. Bir­dən güc­lü gu­rul­tu səs­lə­ri eşit­dik. Səs­dən qu­laq tu­tu­lur­du. Hə­yə­can­la hə­yə­tə qaç­dıq, am­ma nə ol­du­ğu­nu an­la­ya bil­mə­dim. Bir-bi­ri­nin ar­dın­ca ye­nə hə­min səs­lər gəl­di. Hə­yə­can­dan əsir­dim. Atam de­di ki, er­mə­ni­lər­dir. Atı­lan top­lar lap ya­xı­na dü­şür­dü. Er­mə­ni­lə­rin təx­ri­ba­tı­na ca­vab ola­raq atəş səs­lə­ri da­ha da ço­xal­dı. Çox qor­xur­duq, qon­şu­lu­ğa dü­şən to­pun zər­bə­sin­dən evi­mi­zin pən­cə­rə­lə­ri sı­nıb tö­kül­dü. O gün hec vaxt ya­dım­dan çıx­maz. Bu­nu yaz­dıq­ca, o gün­lə­rə qa­yı­dı­ram. Ana­mın ağ­la­ma­ğı, ata­mın hə­yə­ca­nı…

Atam de­di ki, siz kənd­dən ge­din, uşaq­la­ra qəl­pə də­yər, mən qa­lı­ram. Anam isə: “Sən­siz heç ye­rə ge­də bil­mə­rik”, – de­di. Özü­mü­zü bü­tün­lük­lə itir­miş­dik. Nə edə­cə­yi­mi­zi bil­mir­dik. O gün­lər get­sin, bir də qa­yıt­ma­sın. Ali Baş Ko­man­da­nın qə­tiy­yət­li gös­rə­ti­şi, xal­qı­mı­zın bir­li­yi, əs­gər­lə­ri­mi­zin cə­sa­rə­ti, igid­li­yi nə­ti­cə­sin­də iş­ğal­çı er­mə­ni­lər məğ­lub ol­du­lar. Ne­çə il­lər­di iş­ğal­da qa­lan tor­paq­la­rı­mız azad edil­di.

Hər də­fə mü­ha­ri­bə de­yi­lən­də o ağır gün­lə­ri xa­tır­la­ya­ca­ğam. Onu tə­zə­dən ya­şa­ya­ca­ğam. Çün­ki mü­ha­ri­bə elə bir bə­la­dır ki, onun tö­rət­dik­lə­ri­ni unut­maq ol­mur. Va­li­deyn­lə­rin hə­ya­can do­lu ba­xış­la­rı­nı, in­san­la­rın təş­vi­şi­ni, da­ğın­tı­la­rı; mər­mi bu gün ki­min evi­nə dü­şər, mək­tə­bi­miz da­ğı­lar­mı, sa­bah ki­mi sağ gö­rə­cə­yik su­al­la­rı­nı, ya­şa­nan­la­rı yad­dan çı­xar­maq çə­tin­di. Mü­ha­ri­bə in­san­da sa­ğal­ma­sı çox çə­tin olan psi­xo­lo­ji trav­ma ya­ra­dır. Ona gö­rə də bü­tün dün­ya­ya səs­lə­ni­rəm ki, yer üzün­də er­mə­ni adın­da xa­in, tə­ca­vüz­kar bir mil­lət var ki, qo­ca­ya, qa­dı­na, uşa­ğa atəş açır. Ağı­la gəl­məz, in­san­lı­ğa ya­raş­ma­yan hə­rə­kət­lər edir. Bü­tün dün­ya qoy bu qəd­dar, aman­sız mil­lə­ti ta­nı­sın. On­lar ən ağır cə­za­ya la­yiq­dir­lər və müt­ləq cə­za­la­rı­nı ala­caq­lar.

Mə­nim və­tən­pər­vər xal­qım hər za­man ata-ba­ba tor­paq­la­rı­mı­zı qo­ru­ya­caq!

“Qa­ra­bağ Azər­bay­can­dır!”

Abdullayeva Nəzirə
Tərtər rayonu Mehman Qarayev adına Qaraağacı kənd tam orta məktəbi –
X sinif