Category: Ağdam

14 iyul 2020-il idi. Evi­miz­də hər kə­sin üzün­də sə­bə­bi­ni bil­mə­di­yim bir hüzn var­dı. Bu za­man te­le­vi­zor­dan eşit­di­yim xə­bər mə­ni çox sar­sıt­dı. Ge­ne­ral Po­lad Hə­şi­mov və bir ne­çə yük­sək rüt­bə­li hərb­çi­lə­ri­miz er­mə­ni təx­ri­ba­tı nə­ti­cə­sin­də To­vuz is­ti­qa­mə­tin­də qəh­rə­man­ca­sı­na şə­hid olub­lar. Er­mə­ni­lə­rə qar­şı nif­rət və in­ti­qam his­sim da­ha da art­dı. Sent­yab­rın 27-i idi. Hə­lə yu­xu­dan oyan­ma­mış­dım. Qə­fil ana­mın hə­yə­can­lı sə­si­ni eşit­dim. Təy­ya­rə­lə­rin sə­si­nə ha­mı çö­lə qaç­dı. 44 gün­lük zə­fər ta­ri­xi baş­lan­mış­dı. Atam I Qa­ra­bağ mü­ha­ri­bə­si iş­ti­rak­çı­sı, həm də I qrup əlil­dir. Atəş səs­lə­ri eşi­di­lən ki­mi atam bi­zi hə­yə­ti­miz­də əv­vəl­cə­dən qa­zıl­mış sən­gə­rə səs­lə­di. Az­yaş­lı…

ətraflı

27 sent­yabr 2020-ci il, sa­at 08:00 ra­də­lə­ri dəh­şət­li part­la­yış sə­si ilə oyan­dım. Nə ol­du­ğu­nu bil­mə­dən tə­laş­la ye­rim­dən qalx­dım. Mən­fur Er­mə­nis­tan si­lah­lı qüv­və­lə­ri ya­şa­yış yer­lə­ri­mi­zi atə­şə tut­muş­du­lar. Dəh­şət­li part­la­yış səs­lə­ri eşi­di­lir­di. Hər kəs tə­laş içə­ri­sin­də idi. Biz məc­bu­rən ya­şa­yış ye­ri­mi­zi tərk et­mə­li ol­duq. Düş­mən qüv­və­lə­ri ev­lə­ri­mi­zi top və ra­ket atə­şi ilə vu­rur­du­lar. Qon­şu­lu­ğu­mu­za dü­şən top mər­mi­si evi dar­ma­da­ğın et­miş­di. Xoş­bəxt­lik­dən ev­də heç kim ol­ma­mış­dı. Düş­mən uşaq bağ­ça­la­rı­nı, mək­təb­lə­ri, xəs­tə­xa­na­la­rı və ev­lə­ri atə­şə tu­tur­du. La­kin bi­zim xal­qı­mız qor­xu­ya düş­mür­dü. Biz Ali Baş Ko­man­da­mız İl­ham Əli­ye­və və ira­də­li, cə­sur or­du­mu­za gü­və­nir­dik. Kör­pə­lə­ri qət­lə…

ətraflı

“Mü­ha­ri­bə!” Bu söz ne­cə dəh­şət­li səs­lə­nir­sə, hə­min şə­ra­it­də ya­şa­maq da o qə­dər dəh­şət­li­dir. 27 sent­yabr 2020-ci il sə­hər sa­at 7 ra­də­lə­rin­də er­mə­ni qəsb­kar­la­rı tə­rə­fin­dən atəş­kəs re­ji­mi­nin po­zul­ma­sı nə­ti­cə­sin­də mü­ha­ri­bə baş­la­dı. Hə­min sa­at­lar­da biz­ ailə­lik­cə­ ev­də öz işi­miz­lə məş­ğul idik. Cəb­hə böl­gə­si­nə ya­xın ya­şa­dı­ğı­mız üçün tez-tez atəş­kəs po­zu­lur­du. Düş­mən kən­di­mi­zi top atə­şi­nə tu­tur­du. İgid əs­gər­lə­ri­mi­zın ca­vab atə­şi sa­yə­sin­də düş­mən sus­du­ru­lur­du. Bu də­fə ilk atəş sə­si eşi­dən­də təx­min­ et­dik ki, ye­nə ey­ni hal ola­caq, la­kin vaxt keç­dik­cə atəş səs­lə­ri get­dik­cə şid­dət­lə­nir­di. Va­li­deyn­lər öz uşaq­la­rı­nın təh­lü­kə­siz­li­yi­ni tə­min et­mək üçün on­la­rı ya­şa­dıq­la­rı yer­dən çı­xa­rır­dı­lar. Biz də təh­lü­kə­siz­li­yi­mi­zi tə­min et­mək üçün evi­mi­zi tərk et­mə­yə…

ətraflı

27 sent­yabr 2020-ci il­də sa­at 6-da güc­lü bir sə­sə oyan­dıq. Mər­mi­nin sə­sin­dən, gu­rul­tu­sun­dan ada­mın qu­laq­la­rı tu­tu­lur­du. Səs­dən qor­xub ye­rə otur­dum. Ayaq­la­rım san­ki ye­rə ki­lid­lən­miş­di. Bu za­man atam ya­nı­ma gə­lib əli ilə qu­laq­la­rı­mı tut­du və mə­nə de­di: – Qorx­ma, qı­zım, atan bi­zim igid­lər­dir. İn­di ge­dək, kənd­dən çıx­ma­lı­yıq. Atam mə­ni ma­şı­na apar­dı. Ma­şın­la get­dik­cə kən­di­miz­də­ki in­san­la­rı gö­rür­düm. Ço­xu ma­şın­la, bə­zi­lə­ri isə pi­ya­da qa­çır­dı. Hə­lə kən­di­miz­dən çıx­ma­mış­dıq ki, bu za­man ma­şı­nın ar­xa­sın­ca qa­çan iti­mi­zi gör­düm. Göz­lə­ri ilə san­ki bi­zə yal­va­rır­dı ki, onu da apa­raq. Am­ma bu müm­kün ol­ma­dı. Biz Qu­zan­lı­da eşit­dik ki, er­mə­ni­lər…

ətraflı

Mən Ağ­dam ra­yon Sa­rı­ca­lı kən­din­də ya­şa­yı­ram. Sent­yab­rın 26-sı ge­cə atəş səs­lə­ri­ni eşit­dik. Kənd­dən bir az uzaq­laş­maq qə­ra­rı­na gəl­dik. Bu mə­nim üçün çox çə­tin idi. Çün­ki evim­dən, mə­nim üçün doğ­ma olan mək­tə­bim­dən ay­rıl­maq is­tə­mir­dim. Mən evi­miz­dən ay­rıl­maz­dan əv­vəl şə­hid olan əmi­min (Yu­si­fov Kə­nan Şa­hin oğ­lu) şək­li­nə ba­xa­raq söz ver­dim ki, biz qə­lə­bə se­vin­ci ilə öz evi­mi­zə qa­yı­da­ca­ğıq. Mə­nim rə­şa­dət­li or­du­mu­za gü­və­nim son­suz idi. Əmi­min üzün­də­ki gü­lüş san­ki qə­lə­bə qa­za­na­ca­ğı­mız­dan xə­bər ve­rir­di. Biz Ağ­dam ra­yo­nu­nun Xın­dı­rıs­tan kən­di­nə get­dik. Ge­cə­ni bu­ra­da ke­çir­dik­dən son­ra sə­hə­rə ya­xın şid­dət­li atəş səs­lə­ri­ni eşit­dik. Get­dik­cə atəş səs­lə­ri da­ha…

ətraflı

“Mü­ha­ri­bə uşaq­la­rın gö­zü ilə”. Bu söz adi bir söz de­yil. Bu söz çox də­rin mə­na kəsb edir. Biz ar­tıq bir də­fə ap­rel dö­yüş­lə­ri­nin şa­hi­di ol­mu­şuq. Mü­ha­ri­bə­nin nə­lə­rə sə­bəb ol­du­ğu­nu bö­yük­lə­ri­miz­dən eşi­dib, dərs­lik­lər­dən öy­rən­miş­dik. Mən öz ailəm­lə gö­zəl və xoş­bəxt uşaq­lı­ğı­mı ya­şa­yır­dım. 27 sent­yabr sə­hər sa­at­la­rın­da bir­dən möh­kəm səs eşit­dim. Ye­rim­dən du­rub tez hə­yə­tə qaç­dım. Anam mən tə­rə­fə gə­lib qorx­ma elə-be­lə səs­dir, de­yib mə­ni sa­kit­ləş­dir­mə­yə ça­lı­şır­dı. An­caq bö­yük­lə­rin üzün­də bir təş­viş var idi. Mü­ha­ri­bə­nin baş­la­dı­ğı­nı mən ana­mın göz­lə­rin­də­ki hə­yə­can­dan hiss et­dim. Atam qa­pı­nı aç­maq üçün hə­yə­tə qa­çar­kən, anam da ya­ta­ğın­da yat­mış…

ətraflı

26 sent­yabr 2020-ci il. Ax­şam üs­tü idi. Hə­mi­şə­ki ki­mi si­nif yol­daş­la­rım ilə mək­təb­dən gə­lir­dik. San­ki ha­va­da ba­rıt qo­xu­su var idi. Qə­sə­bə sa­kin­lə­rin­də hə­yə­can, təş­viş hiss olu­nur­du. Er­mə­ni si­lah­lı qüv­və­lə­ri atəş­kə­si tez-tez po­zur­du. Hər tə­rəf­də mü­da­fiə məq­sə­di üçün hər­bi tex­ni­ka­lar yı­ğıl­mış­dı. Qa­pı­dan içə­ri ke­çən­də ana­mın pal­tar­la­rı­mı yığ­dı­ğı­nı gör­düm. Atam isə de­di ki, ha­zır­la­şın si­zi da­yın­gi­lə apa­rı­ram. Əv­vəl biz get­mək is­tə­mə­dik. La­kin er­mə­ni­lər hər an hü­cum edə bi­lər­di­lər de­yə, evi­mi­zi tərk edib qon­şu qə­sə­bə­yə get­dik. Sə­hə­rə ki­mi ya­ta bil­mə­dik. Sə­hər sa­at 7-də güc­lü part­la­yış ol­du. Bu­nun­la da II Qa­ra­bağ mü­ha­ri­bə­si baş­la­dı. Top­la­rın…

ətraflı

2020-ci ilin 26 sent­yabr! Çox hə­zin bir pa­yız ge­cə­si idi. Hə­mi­şə­ki ki­mi biz ba­cım­la da­ha er­kən yat­maq üçün ota­ğı­mı­za çə­kil­dik. Sə­hər er­kən du­rub dərs­lə­ri­mi­zə bir də bax­ma­lı idik. Sə­hə­ri bü­tün ya­şıd­la­rı­mız ki­mi da­ha işıq­lı, da­ha gö­zəl, da­ha se­vinc do­lu qar­şı­la­maq üçün şi­rin-şi­rin xə­yal­lar ilə yu­xu­ya get­dik. Ge­cə­nin bir alə­min­də, təx­mi­nən sa­at 2-3 ra­də­lə­rin­də ana­mın hə­yə­can­lı sə­si bi­zi yu­xu­dan oyat­dı. Biz ba­cım­la oya­nar-oyan­maz atı­lan mər­mi və ra­ket səs­lə­ri bi­zi ağ­zı­mı­zı aç­ma­ğa qoy­ma­dı. Anam “Qız­lar, tez olun, tez olun ge­yi­nin”, – de­yə­rək ora-bu­ra qa­çır­dı. Elə bu vaxt ya­xın­lıq­da part­la­yan bir mər­mi pən­cə­rə­mi­zin…

ətraflı

Sa­lam. Mən 44 gün­lük və­tən mü­ha­ri­bə­si­nin ba­la­ca şa­hi­di­yəm. Mü­ha­ri­bə it­ki, da­ğın­tı, qor­xu, dəh­şət de­mək­dir. Ən çox zə­rər çə­kən də dinc əha­li olur. Nan­kor düş­mən­lə­ri­miz 30 il idi tor­paq­la­rı­mı­zı zəbt et­miş­di­lər. Xal­qı­mız bu il­lə­ri həs­rət­lə ya­şa­dı­lar. 27 sent­yabr sə­hər sa­at 6 ra­də­lə­rin­də ilk top atə­şi­nin sə­si­nə gö­zü­mü­zü aç­dıq. İçim­də həm qor­xu, həm də gü­vən his­si var­dı. Qor­xu açı­lan si­lah­la­rın sə­si, gü­vən isə or­du­mu­za olan inam his­si idi. Mü­ha­ri­bə­nin nə ol­du­ğu­nu bi­lən, o acı­la­rı ya­şa­yan va­li­deyn­lə­rim bi­zim üçün na­ra­hat ol­ma­ğa baş­la­dı­lar. İs­tə­mə­di­lər ki, biz də on­la­rın ya­şa­dıq­la­rı­nı ya­şa­yaq. O dəh­şət bi­zim də…

ətraflı

Mən, Sə­ma Əli­ye­va, mü­ha­ri­bə­yə 2 də­fə şa­hid­lik et­miş uşaq­lar­dan bi­ri­yəm. Da­ha ön­cə­lər so­si­al şə­bə­kə­lər­də, te­le­vi­zor­da er­mə­ni va­da­liz­mi­ni gör­dük­cə bu cəl­lad­la­ra qar­şı nif­rə­tim get-ge­də ar­tır­dı. La­kin bu ha­di­sə­lə­rə nə can­lı şa­hid­lik et­miş­dim, nə də ya­şa­mış­dım. 2016 və 2020-ci il­lər­də isə bu van­dal­la­rın tö­rət­di­yi ha­di­sə­lə­rin can­lı şa­hi­di ol­dum və si­zin­lə də ya­şa­dıq­la­rı­mı bö­lüş­mək is­tə­yi­rəm. 2020-ci il sent­yabr ayı­nın 27-si sə­hər sa­at 06:08 idi. Oyan­dı­ğım 20 də­qi­qə olar­dı ki, ağır top səs­lə­ri eşit­mə­yə baş­la­dım. Səs­lər get­dik­cə ar­tır­dı. Ha­mı ki­mi mən də təş­vi­şə düş­müş­düm. Va­li­deyn­lə­rim bi­zi tez bir za­man­da ma­şı­na oturt­du­lar və ya­şa­dı­ğı­mız Ağ­dam…

ətraflı