Həsənova Ruslana

Azər­bay­can və Er­mə­nis­tan ara­sın­da ge­dən elan olun­ma­mış mü­ha­ri­bə­nin 30-cu ili­ni ya­şa­yır­dıq. Er­mə­nis­tan öz çir­kin iş­ğal­çı si­ya­sə­tin­dən əl çək­mir­di, or­du­mu­zu müx­tə­lif vaxt­lar­da iri­çap­lı si­lah­lar­la atə­şə tu­tur­du. Ar­tıq səb­ri tü­kə­nən Ali Baş Ko­man­dan İl­ham Əli­yev sent­yab­rın 27-dən baş­la­ya­raq əks hü­cum əmə­liy­ya­tı əm­ri­ni ver­di. 44 gün­lük və­tən mü­ha­ri­bə­si nə­ti­cə­sin­də 5 şə­hər, 4 qə­sə­bə və 286 kənd və 5 ad­sız yük­sək­lik alın­dı.

No­yab­rın 8-də Qa­ra­ba­ğın ürə­yi Şu­şa iş­ğal­dan azad edil­di. 44 gün­lük II Qa­ra­bağ mü­ha­ri­bə­sin­də 3000 hər­bi qul­luq­çu şə­hid, 3000-dən çox hər­bi qul­luq­çu qa­zi ol­muş və 14 nə­fər it­kin düş­müş­dür. Al­lah­dan şə­hid­lə­ri­mi­zə rəh­mət, qa­zi­lə­ri­mi­zə can sağ­lı­ğı ar­zu­la­yı­ram.

Er­mə­nis­ta­nın Gən­cə­yə ilk ra­ket hü­cu­mu 4 okt­yab­rın sa­at 11-12 ra­də­lə­rin­də ol­muş­du. Mən bu vaxt ailəm­lə bir­gə ev­də idim. İlk part­la­yış sə­si eşi­dən­də elə bil­dim har­da­sa güc­lü yan­ğın baş ve­rib. Biz kü­çə­yə çıx­dıq bü­tün şə­hər tüs­tü için­də idi. Atam tez bir za­man­da gə­lib de­di ki, er­mə­ni­lər şə­hə­ri­mi­zi qa­da­ğan olun­muş ra­ket­lə atə­şə tu­tub. Mən və ki­çik qar­da­şım əv­vəl­cə çox qorx­duq. Çar­pa­yı­la­rın al­tın­da giz­lən­dik, son­ra atam və anam bi­zi sa­kit­ləş­di­rib de­di ki, qorx­ma­yın on­lar bi­zə heç nə edə bil­məz­lər. Bi­zim ya­şa­yış ye­ri­miz heç bir da­ğın­tı­ya mə­ruz qal­ma­mış­dı. An­caq nə­nəm­gi­lin ev­lə­ri­nin qa­pı və pən­cə­rə­lə­ri sın­mış, çıl­çı­raq­la­rı yer­lə bir ol­muş, evin dam ör­tü­yü­nə isə xey­li zi­yan dəy­miş­di. Mən ge­dib on­la­rın ev­lə­ri­ni o və­ziy­yət­də gö­rən­də düş­mə­nə nif­rət his­sim da­ha da art­dı. Son­ra da­yım­gil bi­zi şə­hər­dən uzaq bir kən­də apar­dı. Çün­ki on­la­rın az­yaş­lı uşaq­la­rı var idi və on­lar çox qorx­muş­du­lar. Mən hə­lə də o qor­xu his­si­ni ata bil­mə­mi­şəm. Şim­şək ça­xan­da, fi­şəng atı­lan­da çox qor­xu­ram. San­ki hə­min an­lar gö­zü­mün önün­də can­la­nır.

Mü­ha­ri­bə bərk­dən-boş­dan çıx­mış bö­yük­lər üçün qor­xu­lu­dur­sa, gö­rün hə­mi­şə qay­ğı, nə­va­ziş için­də ya­şa­yan, qo­ru­nan uşaq­lar üçün ne­cə olar. Eşit­mə­di­yim qor­xu­lu bir sə­si qə­fil eşit­mək, gör­mə­di­yim da­ğın­tı­la­rı, bir anın için­də çox­lu in­san­la­rın it­ki­si­ni, şə­hid ol­ma­sı­nı gör­mək mə­nim üçün çox ağır idi. Bu qə­dər qor­xu­lu ha­di­sə­lə­ri qav­ra­ya bil­mir­dim. Elə bil bey­nim don­muş­du. Sar­sıl­mış­dım. Ona gö­rə də heç bir uşa­ğa mü­ha­ri­bə­ni gör­mə­yi ar­zu et­mi­rəm. Bü­tün dün­ya hə­mi­şə sülh içə­ri­sin­də ya­şa­sın.

Xa­in qon­şu olan er­mə­ni­lər da­im bi­zim tor­paq­la­ra göz di­kib. İş­ğal olun­muş tor­paq­la­rı­mı­zın mil­li, mə­nə­vi, ir­si, mə­də­ni abi­də­lə­ri, mə­cid­lə­ri­mi­zi da­ğı­dıb ta­lan edib. Hət­ta qə­bir daş­la­rı­nı be­lə ye­rin­dən çı­xa­rıb­lar. Me­şə­lə­ri yan­dır­maq, su höv­zə­lə­ri­nə zə­rər ver­mək­də eko­lo­ji fə­la­kət ya­ra­dıb­lar. On­la­rın van­dal­lıq­la­rı­nı say­maq­la bit­məz. Er­mə­nis­tan döv­lə­ti dinc əha­li­yə, tə­biə­tə vur­du­ğu zə­rər və zi­ya­na gö­rə ca­vab ver­mə­li­dir­lər.

Pre­zi­dent İl­ham Əli­ye­vin 17 il­lik uğur­lu si­ya­sə­ti nə­tiə­sin­də düş­mən məğ­lub edil­di və üç­tə­rəf­li ka­pi­tu­la­si­ya ak­tı im­za­lan­dı.

Həsənova Ruslana
Gəncə şəhər 31 nömrəli tam
orta məktəbi – XI sinif