Muradova Fidan

II Qa­ra­bağ mü­ha­ri­bə­si 2020-ci ilin pa­yı­zın­da, sent­yabrn 27-də baş­la­dı. Dö­yüş baş­la­yan­dan bir ne­çə gün keç­di. Bər­də­yə er­mə­ni qul­dur­la­rı ra­ket zər­bə­si en­dir­di­lər. Hə­min gü­nü əmim­qı­zı Ay­sun­la məh­lə­də oy­na­yır­dıq, ra­ket dü­şən za­man gu­rul­tu sə­sin­dən mə­nim ürə­yim get­miş­di. Bir ne­çə gün son­ra er­mə­ni ter­ror­çu­la­rı Bər­də­ni ye­nə ra­ket atə­şi­nə tut­du­lar. Va­li­deyn­lə­rim qar­da­şı­mı və mə­ni Ba­kı­ya, bi­bim­gi­lə gön­dər­di­lər. Ar­tıq okt­yab­rın 28-i idi. Gü­nor­ta vax­tı eşit­dik ki, Bər­də­yə, yan­ğın­sön­dür­mə mən­tə­qə­si­nin ya­xın­lı­ğı­na ikin­ci ra­ket zər­bə­si en­di­ri­lib. Biz ha­mı­mız dəh­şə­tə gə­lib ağ­la­yır­dıq. Elə san­dım ki, ailəm şə­hid olub. Bu çox dəh­şət­li idi. Mə­ni sa­kit­ləş­dir­mək is­tə­yir­di­lər. Xə­bər gəl­di ki, əmim Amil şə­hid olub. Bu çox ağır xə­bər idi. Özü­mə yer ta­pa bil­mir­dim. Əl­bət­tə, bü­tün şə­hid­lər üçün ağ­la­yır­dıq, an­caq ailə­dən bi­ri­ni itir­mək çox bö­yük dəh­şət imiş.

Bu ter­ror nə­ti­cə­sin­də 27 Bər­də sa­ki­ni şə­hid ol­du. Gən­cə şə­hə­ri­nə də bir ne­çə də­fə ra­ket zər­bə­lə­ri at­dı­lar. Ora­da ne­çə kör­pə­lər şə­hid ol­du, ne­çə ailə­lər baş­sız qal­dı, ailə­lər par­ça­lan­dı. Bü­tün bu dəh­şət­lə­rə bax­ma­ya­raq nə xal­qı­mı­zın, nə or­du­mu­zun dö­yüş ru­hu­nu sın­dı­ra bil­mə­di­lər. Xal­qı­mı­zın hər bir sa­ki­ni, kör­pə də, qa­dın da, qız da, qo­ca da və­tə­nin əs­gə­ri idi. Ailə­miz­də olan bu fa­ciə­yə bax­ma­ya­raq ca­nım­da, qa­nım­da dö­yüş ru­hu var­dı. Hət­ta ba­car­say­dım, bəl­kə əs­gər­lə­ri­miz­lə çi­yin-çi­yi­nə vu­ru­şar­dım. Ürə­yim qi­sas eş­qiy­lə ya­nır­dı. Bu mü­ha­ri­bə bi­zim Və­tən eş­qi­mi­zi da­ha da alov­lan­dır­dı. Çox şü­kür ki, Və­tən mü­ha­ri­bə­sin­dən qa­lib çıx­dıq. Qa­ra­bağ həs­rə­ti so­na yet­di.

Al­lah Ali Baş Ko­man­da­nı­mı­zı və əs­gər­lə­ri­mi­zi qo­ru­sun!

Muradova Fidan
Bərdə şəhər Nizami Gəncəvi adına
2 nömrəli beynəlmiləl tam
orta məktəbi – X sinif