Qasımzadə Banu

27 sent­yabr 2020-ci ilin sə­hə­ri­ni atəş səs­lə­ri al­tın­da aç­dıq. Nə baş ver­di­yin­dən hə­lə xə­bər­siz idik. Ha­mı­mız çaş­qın­lıq içə­ri­sin­də bir xə­bər göz­lə­yir­dik. Nə­ha­yət, bu səs­lə­rin nə ol­du­ğu­nu te­le­vi­zi­ya­dan öy­rən­dik. Bə­li, Və­tən mü­ha­ri­bə­si baş­la­mış­dı.

Mən də bü­tün xal­qı­mız ki­mi se­vi­nir­dim. Çün­ki düş­mə­nə, nə­ha­yət ki, la­yiq ol­du­ğu ca­va­bı ver­mə­yin vax­tı­dır. Am­ma həm də çox kə­dər­lə­nir­dim ki, it­ki­lə­ri­miz də ola­caq­dı. Gün­lər bir-bi­ri­ni əvəz edir­di. Mü­ha­ri­bə­də nə­lər ya­şa­nır­dı­sa, biz də on­la­rın şa­hi­di olur­duq. Am­ma biz həm­çi­nin mü­ha­ri­bə ci­na­yət­lə­ri­nin də şa­hi­di olur­duq. Bi­zim bil­di­yi­miz mü­ha­ri­bə hə­dəf ki­mi hər­bi ob­yekt­lə­ri seç­mə­li idi. Am­ma biz nə­yin şa­hi­di ol­du­q?!

Gün­lə­rin bi­rin­də cəb­hə böl­gə­sin­dən uzaq­da yer­lə­şən Bər­də də bu qan­lı ci­na­yə­tin şa­hi­di­nə çev­ril­di. Atı­lan mər­mi­lər nə­ti­cə­sin­də bir ne­çə də­qi­qə­nin içə­ri­sin­də şə­hər qan gö­lü­nə dön­dü. Heç kim mül­ki əha­li­yə qar­şı be­lə bir ci­na­yə­tin tö­rə­di­lə­cə­yi­nə inan­mır­dı. Ha­mı gün­də­lik işi ilə məş­ğul ikən özü­nü bir an­da dəh­şə­tin içə­ri­sin­də gör­dü. Bir yan­dan tə­ci­li tib­bi yar­dım ma­şın­la­rı­nın, di­gər tə­rəf­dən yan­ğın­sön­dü­rən ma­şın­la­rın ha­di­sə ye­ri­nə tə­ləs­mə­si bi­zi hə­yə­can­lan­dır­ma­ya bil­məz­di. Ha­di­sə­də zə­rər çək­miş, qət­lə ye­ti­ril­miş in­san­la­rın ya­xın­la­rı­nın ah-na­lə­si­ni söz­lə ifa­də et­mək ol­mur.

Mən mü­ha­ri­bə­ni film­lər­də gör­müş­düm, ki­tab­lar­dan oxu­muş­dum. İn­di isə can­lı şa­hi­di olur­dum. Tə­səv­vür et­dik­lə­rim ki­mi de­yil­di. Er­mə­ni­lə­rin tö­rət­dik­lə­ri mə­nim yad­da­şım­da hə­ya­tım bo­yu unut­ma­ya­ca­ğım iz qoy­du. Bər­də­mi­zə vu­ru­lan bu ağır zər­bə­nin ba­la­ca şa­hi­di ol­dum. Bu dəh­şə­ti ya­şa­maq çox çə­tin idi. Bir­dən-bi­rə eşit­mə­di­yin səs, ağ­lı­na gəl­mə­yən ölüm-itim, in­san fa­ciə­si ada­mın qa­nı­nı don­du­rur­du. Ailə­də uşaq­la­rın, ata­nın, ana­nın ölü­mü, ye­tim qa­lan uşaq­lar. Bun­la­rın hə­ya­tı­nı uşaq da ol­sam dü­şün­dük­cə, mə­ni dəh­şət bü­rü­yür­dü. Bun­la­rın son­ra­kı ta­le­yi ne­cə ola­ca­q? Hə­yat­la­rı bo­yu ne­cə ya­şa­ya­caq­la­r? Bu su­al­la­rın özü­nü dü­şün­mək be­lə ağır­dı, fa­ciə­li­di.

Or­du­mu­zun hər gün əl­də et­di­yi qə­lə­bə, doğ­ma Qa­ra­ba­ğı­mı­zın öz əbə­di-əzə­li sa­hi­bi­nə qa­yıt­ma­sı bi­zə tə­səl­li ve­rir­di. Mən bu gün azad və­tə­ni­min azad və­tən­da­şı ol­ma­ğım­la fəxr edi­rəm.

Qasımzadə Banu
Bərdə şəhər akademik Zərifə Əliyeva adına texniki fənlər təmayüllü
məktəb-liseyi – X sinif